Διγλωσσία, Εθνική Ταυτότητα και Μειονοτικές Γλώσσες

Περιγραφή

Το “Διγλωσσία, εθνική ταυτότητα και μειονοτικές γλώσσες” της Ελένης Σελλά-Μάζη, είναι ένα επιστημονικό έργο, που έρχεται να διαφωτίσει και να καθορίσει, με την αυστηρότητα της επιστημονικής δεοντολογίας, αναφορές, έννοιες και ορολογίες, για τις οποίες υπάρχει, δυστυχώς, πολλή σύγχυση, καλοπροαίρετη αλλά και ιδιοτελής, όταν εκπορεύεται από εσκεμμένες παραχαράξεις και σκοπιμότητες.
Η διγλωσσία είναι έννοια πολυσήμαντη, όπως εύστοχα υπογραμμίζει η συγγραφεύς, που αφορά άτομα αλλά και συλλογικότητες. Νοουμένου του γεγονότος ότι η γλώσσα αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία ταυτότητας ενός λαού, μιας μειονότητας ή μιας συλλογικότητας, είναι προφανές ότι εμπλέκεται εκ των πραγμάτων και σε αντίστοιχες διαμάχες, που αφορούν τον προσδιορισμό μιας συλλογικής ταυτότητας. Ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος, αναφερόμενος στον προσδιορισμό της κοινής ταυτότητας των Ελλήνων, κάνει λόγο για τρία βασικά χαρακτηριστικά: το όμαινον, το ομόγλωσσον και το ομόθρησκον.
Ο προσδιορισμός του παραμένει βάσιμος μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την έννοια και τον ορισμό του έθνους στην Ευρώπη. Κοντά σ’ αυτόν τον Ευρωπαϊκό ορισμό του έθνους, που προηγείται του εθνικού κράτους, ανεπτύχθη και μια διαφορετική έννοια του έθνους, που έπεται του κράτους. Παραδείγματα της διαφορετικής αυτής έννοιας, είναι χώρες που συγκροτήθηκαν σε κράτη από μετανάστες διαφορετικών εθνικοτήτων, όπως, π.χ., οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία και νέες χώρες, πρώην αποικίες, που συγκροτήθηκαν σε κράτη, πάνω στη βάση διαφορετικών φυλών και εθνικών ομάδων, που περιλαμβάνονταν εντός των συνόρων, που είχε χαράξει αυθαιρέτως η αποικιακή δύναμη. Τα κράτη αυτά προσπαθούν να εμφυσήσουν να αναπτύξουν στους πολίτες τους μια ενιαία “εθνική” συνείδηση, βασιζόμενη πάνω στις δομές, στην ιδέα και στους νόμους του κράτους. […] (Από τον πρόλογο του Περικλή Νεάρχου)